Szkoła twórczego pisania. Jak zostać autorem bestsellerowych powieści

Szkoła twórczego pisania. Jak zostać autorem bestsellerowychpowieści 

Co sprawia, że książka staje się literackim przebojem?

Jak napisać książkę, w której zakochają się czytelnicy?

Czy istnieje przepis na bestseller?

Geniusz to wynik 1% natchnienia i 99 % wypocenia

Thomas Alva Edison

Napisać powieść jest łatwo. Jednak napisać dobrą powieść — to już zupełnie inna sprawa. Jeśli pragniesz, by Twoje dzieła nareszcie opuściły szufladę biurka lub katalog o nazwie "prywatne, nie czytać", musisz się do tego odpowiednio przygotować. Sam talent, nawet doprawiony twórczą weną, niestety nie wystarczy. Warunkiem niezłego pisarstwa jest doskonałe opanowanie rzemiosła, na które składa się znajomość mechanizmów rządzących światem dzieła literackiego oraz twórcze posługiwanie się językiem.

Z pewnością nie dziwi Cię fakt, że aktorzy, tancerze, graficy doskonalą swoje umiejętności w szkołach i na warsztatach artystycznych. Czemu więc nie kształcić talentów pisarskich? Kreatywne pisanie jest dziedziną niezwykle popularną w Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej. "A co z natchnieniem?" — pomyślisz. Otóż, o ile można wyobrazić sobie wiersz powstały pod wpływem nagłej iluminacji, to 500-stronicowa powieść musi być owocem systematycznej pracy.

Nim zaczniesz pisać swoją najlepszą książkę, zapoznaj się ze wskazówkami zawartymi w tym poradniku. Nauczysz się konstruować wiarygodnych bohaterów, tworzyć wciągające fabuły, pisać wartkie dialogi i posługiwać się językiem zmysłów. Dowiesz się także, jak wydawać i promować Twoje dzieło. Odkryjesz, że pisarstwo nie polega na ciągłym zmaganiu się z Muzą. Liczne ćwiczenia z kreatywnego pisania mogą stać się pretekstem do dobrej zabawy, a nawet terapii. A zatem — pisarze do piór!

ZOBACZ PORADNIK>>>

Podstawowe pytania

Tekst nie jest jednostką systemu językowego. Nie jest też czymś wyłącznie statycznym – zapisaną kartką papieru. Jest jednostką komunikatywną, komunikacyjnym zdarzeniem, stanowiącym komponent określonej sytuacji. Trzeba zatem tę sytuację rozpoznać i jak najlepiej się do niej dopasować. W związku z tym musimy zadać sobie kilka wstępnych pytań, które tworzą rodzaj ankiety do wypełnienia (Wiszniewski 2003a: 24–33). Oto one:   Kto? Do kogo? Po co? W jakich okolicznościach?   Aby w miarę wyczerpująco odpowiedzieć sobie na te pytania, trzeba poświęcić trochę czasu – a nie będzie to czas stracony – i uruchomić wyobraźnię, tę podstawę każdego pisania, niezależnie od tego, czy jest to szkolne wypracowanie, czy praca magisterska, czy artykuł prasowy, czy powieść. W tych dwóch pierwszych wypadkach sytuacja komunikacyjna wydaje się zresztą dość łatwa do zrekonstruowania. Uczeń lub student wchodzi za pomocą tekstu w relację z nauczycielem lub promotorem, a jest to relacja nierównorzędna (hierarchiczna), co zazwyczaj wpływa na wymagania stawiane tekstowi – to nauczyciel czy promotor określa przedmiot lub temat tekstu, jego długość, jego formę. Podstawowy cel praktyczny to wykazanie się wiedzą i umiejętnościami (choć są również inne cele, związane z gatunkiem przygotowywanego tekstu). Obaj uczestnicy zdarzenia komunikacyjnego współdziałają w tym samym kontekście sytuacyjnym (we wspólnych dla obu okolicznościach szkolnych czy uczelnianych). Jednak niekiedy zarówno uczeń, jak i student musi „udawać”, że znajduje się w innej sytuacji (np. w wypadku pisania szkolnych tekstów użytkowych lub uniwersyteckich wprawek retorycznych), i wówczas odpowiedzi na powyższe pytania nie będą już tak oczywiste. Tym bardziej nieoczywiste będą dla tekstów prasowych czy literackich.  Rozpoznanie sytuacji komunikacyjnej i próba osadzenia w niej przyszłego tekstu to niezbędny wstęp do dalszej pracy. Dopiero po „wypełnieniu ankiety” będzie można przejść do dwóch pytań najistotniejszych: „Co (chcę napisać)?” i „Jak (to chcę przedstawić)?”. Rozpoznanie sytuacji komunikacyjnej powinno bowiem przekładać się na podstawowe zalety dobrego tekstu, jakimi są:  

zrozumiałość (sens zgodny z zamierzeniem autora),

skuteczność (pełnienie funkcji zaplanowanej przez autora),

stosowność (dopasowanie do okoliczności)

 

Na podstawie: JAK DOBRZE PISAĆ Od myśli do tekstu ZOBACZ>>>

 

Etapy tworzenia tekstu

Jak tworzy się teksty? Wydawałoby się, że odpowiedź jest prosta: trzeba usiąść i zacząć pisać. Lecz samo pisanie nie jest pierwszym etapem tworzenia tekstu, nie jest też – wbrew pozorom – etapem najważniejszym. Przygotowywać tekst zaczynamy dużo wcześniej, niż na papierze czy ekranie komputera pojawi się pierwsza litera. Zaczynamy od myśli, od pomysłu, od koncepcji, a przełożenie myśli na słowa następuje później, czasem – o wiele później. Naprawdę dojrzały tekst to zazwyczaj tekst, który długo dojrzewa.  Tworzenie tekstu to nie tylko pisanie i nie przede wszystkim pisanie. Tworzenie tekstu to:  

po pierwsze, prace przygotowawcze,

po drugie, praca z materiałem,

po trzecie, zaplanowanie tekstu,

po czwarte, pisanie (robocza wersja tekstu),

po piąte, korekta i ostateczna wersja tekstu.  

Każda z tych części rozpada się na kilka etapów. I tak, prace przygotowawcze obejmują: rozpoznanie sytuacji komunikacyjnej oraz sformułowanie tematu (i tezy). Praca z materiałem to zbieranie materiału, jego selekcja i uporządkowanie. Zaplanowanie tekstu rozpoczyna się od skonfrontowania materiału z tematem i tezą, a kończy na napisaniu konspektu. Pisanie dzieli się na pisanie wstępu, rozwinięcia i zakończenia (przy czym zazwyczaj najlepiej zaczynać od środka). Korekta wreszcie powinna uwzględniać cztery aspekty: kompozycję całości, strukturę poszczególnych akapitów, budowę zdań i poprawność wszystkich składników.

 

NA PODSTAWIE: JAK DOBRZE PISAĆ Od myśli do tekstu Zobacz>>>