Historię
tworzą postacie, które doświadczają konfliktu. Twoje postacie
pragną zmiany w swoim życiu — zmiany, która (przez większą część powieści)
pozostaje nieosiągalna.
Taka
zmiana może dotyczyć choćby:
relacji
z innymi postaciami,
wnętrza
danej postaci,
świata
przedstawionego.
Na
przykład we Władcy pierścieni hobbit o
imieniu Frodo wyrusza na wyprawę, aby zniszczyć Jedyny Pierścień,
najpotężniejszy z Pierścieni Władzy. Jeżeli mu się to uda, Śródziemie zupełnie
się zmieni: zostanie na zawsze wyzwolone spod władzy podłego Saurona. Jeżeli
poniesie klęskę, Śródziemie również zupełnie się zmieni: pozostanie na zawsze
podporządkowane władcy ciemności. Gra więc toczy się o niezwykle wysoką stawkę.
W tę czy we w tę, zmiana nastąpi na pewno. To, czy sprawy przybiorą korzystny obrót,
zależy od Froda.
Niech
tworzone przez Ciebie postacie zawsze, zawsze, zawsze chcą coś zmienić w swoim
życiu. Pragnienie zmiany zachęci czytelnika do zaangażowania emocjonalnego w
opowiadaną przez Ciebie historię. Odbiorcy powieści zazwyczaj sami chcą coś
zmienić w swoim życiu, dlatego szanują każdego, kto jest gotowy zaryzykować i
dokonać przemiany. Nie możesz jednak ułatwiać życia swoim postaciom. Dlatego w
momencie, w którym postanawiają coś zmienić, musi się pojawić jakiś konflikt.
To przykre dla postaci, ale korzystne dla fabuły. Im ostrzejszy okaże się
konflikt, tym silniejsze będzie zaangażowanie emocjonalne czytelnika. Innymi
słowy, opowiadana przez Ciebie historia jest relacją, jak postacie, dążąc do
zmiany, radzą sobie z doświadczanym konfliktem.
Jeżeli
Twoim głównym bohaterom udaje się dokonać pożądanej zmiany na koniec historii,
to zwykle mamy do czynienia ze szczęśliwym zakończeniem, tak zwanym happy
endem. W przeciwnym razie będziemy mówić o nieszczęśliwym zakończeniu.
(Piszemy
„zwykle”, ponieważ w obu tych przypadkach postacie mogą na końcu uświadomić sobie,
że tak naprawdę wcale nie chcą tego, co dotąd uważały za tak pożądane. Wtedy
też mamy do czynienia ze zmianą — tyle że w zakresie nastawienia psychicznego).
Co
przesądza o tym, że znakomita historia jest właśnie znakomitą historią? Kwestia
wydaje się dość złożona, niemniej znakomitość danej historii bierze się między
innymi z głębokości zmiany, do której dążą postacie. Na przykład siła
oddziaływania losów Froda bierze się z wysokiej stawki, o którą toczy się gra.
Jeżeli hobbit odniesie zwycięstwo, zwyciężą też wszystkie wolne ludy i inne
istoty; jeżeli przegra, przegrają i one. Im wyższa stawka wchodzi w grę, tym
silniej oddziałuje dana historia.
NA PODSTAWIE:
